Albumina

Albumina jest białkiem syntetyzowanym w wątrobie, a katabolizowana w śródbłonku naczyń skóry, mięśni i wątroby oraz w nabłonku kanalików nerkowych. Stanowi ok. 60% wszystkich białek zawartych w osoczu. Czas połowicznego trwania wynosi 15-20 dni. Poprzez obecność w płynie śródtkankowym albumina kontaktuje się ze wszystkimi komórkami organizmu, co jest związane z wieloma różnymi funkcjami, jakie pełni to białko. Do najważniejszych funkcji albuminy w organizmie zalicza się:

koloidoosmotyczna – utrzymanie ciśnienia onkotycznego krwi
transportowa – wiązanie i transport hormonów, kwasów tłuszczowych, barwników żółciowych, cholesterolu, leków, witamin, dwutlenku węgla, tlenku azotu, jony (np. potas (K+), sód (Na+), cynk (Zn2+), magnez (Mg2+), wapń (Ca2+))
antyoksydacyjna
przeciwzapalna – modulowanie odpowiedzi na proces zapalny i hamowanie agregacji trombocytów
buforowa – utrzymanie stałego pH krwi
odżywcza – w przypadku długiego głodzenia albumina rozkładana jest na niezbędne aminokwasy, jej synteza zostaje 2.5-krotnie przyspieszona, a zasoby obniżają się o ok. 50-60%

Obniżone stężenie albuminy może być związane z przewlekłym niedożywieniem pacjenta, zaburzeniami wchłaniania aminokwasów (np. choroba Crohna lub celiakia) , schorzeniami wątroby, schorzeniami nerek (zespół nerczycowy), po zabiegach chirurgicznych, w wyniku rozległych oparzeń, a także z powodu wyniszczenia nowotworowego.

Wzrost stężenia albumin może być związany z przedawkowaniem preparatów albumin, odwodnieniem organizmu lub też po podaniu sterydów anabolicznych.

Przygotowanie do badania:

Pacjent powinien być na czczo, czyli 8-12 godzin po ostatnim posiłku. Na badanie należy zgłosić się po wypoczynku nocnym, w godz. 6:30-10:30 lub według wskazań lekarza.

Leki takie jak sterydy anaboliczne, androgeny, hormon wzrostu i insulina,mogą wpływać na stężenie albuminy, powodując wzrost jej poziomu.
Podczas rejestracji na badanie należy poinformować o stosowanych lekach i preparatach farmaceutycznych.