Albumina jest to syntetyzowane w wątrobie białko, które pełni funkcję białka nośnikowego dla wielu ligandów i odgrywa główna rolę w utrzymywaniu ciśnienia onkotycznego osocza.

Zmniejszenie podaży lub syntezy

Może wynikać z niewystarczającej podaży aminokwasów (niedożywienie); występowanie hipoalbuminemii wpisuje się w takim przypadku w obraz kliniczny uogólnionego niedoboru żywieniowego.

Hipoalbuminemie występują przede wszystkim w przypadku niewydolności miąższu wątroby. Hipoalbuminemia w połączeniu ze spadkiem stężenia czynników kompleksu protrombiny jest najlepszym wskaźnikiem niewydolności miąższu wątroby, określającym stopień jej ciężkości.

Utrata białek

Zespół nerczycowy jest to utrata albuminy z moczem. Polega na występowaniu albuminemii mniejszej niż 3,0 g/dl i proteinurii większej niż 3 g/dobę (u dzieci 50 mg/kg mc.);

Zaburzenia wchłaniania

Zaburzenia wchłaniania stwierdza się zazwyczaj w czasie diagnostyki przewlekłej biegunki. Hipoalbuminemii towarzyszy zmniejszenie stężenia wapnia i fosforu oraz anemia mikrocytarna z niedoboru żelaza. Zaburzenia wchłaniania w przebiegu przewlekłych enteropatii, celiakii, choroby Whipple’a, zespołu krótkiego jelita i chłoniaków jelitowych mogą doprowadzić do wystąpienia hipoalbuminemii.