Wirus HCV (Hepatitis C Virus) należy do rodziny Flaviviridae. Jest jedną z głównych przyczyn wirusowego zapalenia wątroby typu C (WZW C) na świecie. Nazywany jest „cichym zabójcą”, ponieważ działa w ukryciu, a zakażenie przebiega bezobjawowo. Do zakażenia wirusem może dojść podczas wizyty u fryzjera, stomatologa, kosmetyczki, wykonywania tatuażu, używania z osobą zakażoną tych samych przyborów higienicznych (np. maszynek do golenia, szczoteczek do zębów), dożylne podawanie narkotyków, narzędzia chirurgiczne, hemodializy, przeszczepy narządów od nieprzebadanych dawców, a także w następstwie akupunktury czy ugryzienia. Ok. 10-krotnie mniejsza ilość krwi jest potrzebna do zakażenia HCV w porównaniu do wirusa HIV. Rzadko dochodzi do transmisji seksualnej oraz zakażenia noworodków urodzonych przez matki zakażone wirusem HCV.
Większość ostrych infekcji wirusem HCV (ponad 70%) przebiega bezobjawowo. Czasami obserwowane są nieswoiste objawy takie jak: jadłowstręt, złe samopoczucie, zmęczenie, bóle brzucha. Tylko w pojedynczych przypadkach w ostrej fazie zakażenie występuje zażółcenie powłok skórnych i błon śluzowych.
Większość przewlekłych infekcji wirusem HCV podczas pierwszych lat od zakażenia również przebiega bezobjawowo lub skąpoobjawowo z niespecyficznymi objawami, takimi jak: przewlekłe zmęczenie, osłabienie, bóle głowy, mięśni, brak apetytu i nudności. Zanim dojdzie do uszkodzenia wątroby, może upłynąć wiele lat, w trakcie których chory nie jest świadomy zakażenia.
Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) u około 80% chorych przechodzi w zakażenie przewlekłe, którego skutkiem może być włóknienie, marskość wątroby czy rak wątrobowokomórkowy.
Okres inkubacji wirusa wynosi 15-150 dni (średnio trwa 60 dni). Materiał genetyczny wirusa (HCV-RNA) można wykryć już po ok. 2 tygodniach od zakażenia, natomiast przeciwciała anty-HCV po ok. 3 miesiącach od zakażenia. Badanie serologiczne w pierwszym okresie po zakażeniu może dać wynik negatywny co związane jest z istnieniem tzw. okienka serologicznego – czasu od zakażenia do momentu wytworzenia przeciwciał, który może trwać do trzech miesięcy.
Pierwszym badaniem przesiewowym, dla określenia możliwego kontaktu z wirusem, jest badanie na obecność przeciwciał anty-HCV. Oznaczenie przeciwciał ma charakter jakościowy, a dodatni wynik świadczy o kontakcie z wirusem HCV. Badanie nie daje odpowiedzi na pytanie, czy badana osoba jest obecnie zakażona HCV, czy była zakażona w przeszłości i wyeliminowała wirusa. Nie pozwala również na rozróżnienie zakażenia ostrego od przewlekłego, do którego dochodzi w około 80 procentach przypadków. Wykrycie obecności materiału genetycznego wirusa (HCV-RNA) przy jednoczesnym braku przeciwciał anty-HCV najprawdopodobniej świadczy o ostrym zakażeniu HCV.
Algorytm diagnostyczny zakażenia wirusem HCV
Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień.
Czas oczekiwania na wynik: 1 dzień roboczy
« Wróć do listy terminów
