Antykoagulant tocznia DRVVT

Badanie antykoagulantu toczniowego zleca się w celu ustaleniu przyczyn zakrzepicy, poronień nawykowych lub przedłużonego APTT. Badanie można zlecić razem z oznaczeniem przeciwciał antykardiolipinowych i przeciw beta2-glikoproteinie I w celu rozpoznania zespołu antyfosfolipidowego.

Objawy zespołu antyfosfolipidowego mogą dotyczyć wszystkich układów i narządów, w tym także zmysłów:

niepowodzenia położnicze (poronienia, ograniczone wzrastanie płodu, przedwczesne porody)
zmiany dermatologiczne (owrzodzenia, siność siatkowata skóry)
objawy neurologiczne (migreny, udar, zaburzenia koncentracji i pamięci, otępienie)
objawy sercowo-płucne
upośledzenie funkcji nerek
nagła przejściowa utrata wzroku lub słuchu
nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych: wydłużone APTT i małopłytkowość

Kryteria klasyfikacyjne zespołu antyfosfolipidowego

Kryteria zespołu antyposfolipidowego ulegają ciągłym modyfikacjom. Aktualnie obowiązują zmodyfikowane kryteria klasyfikacyjne APS uzgodnione podczas odbywającego się w 2004 roku w Sydney International Antiphospholipid Symposium. Do rozpoznania APS upoważnia:

spełnienie przynajmniej jednego kryterium klinicznego (uwzględniającego zakrzepicę naczyń lub niepowodzenia położnicze)

oraz

jednego kryterium laboratoryjnego:

- - przeciwciała antykardiolipinowe (aCL) w klasie IgG i/lub IgM obecne w średnim lub wysokim mianie 2-krotnie w odstępie 12 tygodni, wykryte standaryzowaną metodą ELISA
  - przeciwciała przeciwko beta-2 glikoproteinie I (B2GPI) klasie IgG i/lub IgM obecne w średnim lub wysokim mianie 2-krotnie w odstępie 12 tygodni, wykryte standaryzowaną metodą ELISA
  - obecność antykoagulantu tocznia (LAC), który został wykryty 2 lub więcej razy w odstępie 12 tygodni metodami ustalonymi przez Międzynarodowe Towarzystwo Zakrzepicy i Hemostazy

Kryteria te nie mogą być stosowane u chorych, u których objawy wystąpiły w okresie krótszym niż 12 tygodni lub dłuższym niż 5 lat od momentu wykrycia przeciwciał antyfosfolipidowych w surowicy. Zakrzepica żył powierzchownych nie spełnia kryteriów klinicznych APS. W diagnostyce choroby ważną rolę odgrywają także badania obrazowe (USG metodą Dopplera, angio-CT, angio-MRI), za pomocą których możliwe jest ustalenie lokalizacji zakrzepów.

Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych powinny być stwierdzone dwukrotnie w odstępie 12 tygodni. Pozwala to na wykluczenie przypadków, w których antykoagulant toczniowy (LA) pojawia się przejściowo i nie ma znaczenia klinicznego. Fałszywie pozytywne testy na obecność LA mogą występować u osób starszych i u pacjentów przyjmujących antykoagulanty – głównie heparynę niefrakcjonowaną, lub inhibitory witaminy K.

Przygotowanie do badania: Pacjent musi być na czczo. Na badanie należy się zgłosić między 7:00 a 10:00 rano.

W dniu poprzedzającym pobranie krwi, pacjent powinien stosować lekkostrawną i niskotłuszczową dietę oraz powstrzymać się od używek. Należy uwzględnić pokarmy i suplementy diety bogate w witaminę K i „potencjalnie” przeciwzakrzepowe. W dniu badania nie zaleca się picia kawy i palenia papierosów. W przypadku nawracających epizodów zakrzepowo-zatorowych krew należy pobrać przed rozpoczęciem leczenia przeciwzakrzepowego lub po upływie odpowiednio długiego czasu po jego zakończeniu (1-2 tygodnie). Takie postępowanie diagnostyczne wynika z tego, że zarówno proces chorobowy jak i leczenie przeciwzakrzepowe wpływają na uzyskiwane wyniki. Niewskazane jest wykonywanie badań w czasie infekcji. Na pobranie krwi należy zgłaszać się w godzinach porannych.