Chlamydophila penumoniae (Chlamydia pneumoniae) to drobnoustrój, który rozmnaża się wewnątrz komórek organizmu człowieka, a następnie rozprzestrzenia w organizmie wraz z krwią. Jest patogenem wywołującym zakażenia górnych oraz dolnych dróg oddechowych. Odpowiada za ok. 10% zapaleń płuc oraz 5% zapaleń oskrzeli we wszystkich grupach wiekowych. Chlamydophila pneumoniae podejrzewana jest również o udział w powstawaniu miażdżycy, choroby wieńcowej, zapalenia wsierdzia, astmy oraz choroby Alzheimera. Człowiek jest najczęstszym źródłem zakażenia. Ponadto patogen może przez długi czas bytować w aerozolach (nawilżaczach powietrza, klimatyzatorach). Zakażenia tymi bakteriami występują przez cały rok, jednak ich największe nasilenie obserwuje się w okresie jesienno-zimowym. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkowo-powietrzną, co sprzyja rozprzestrzenianiu się drobnoustroju wśród członków jednej rodziny, a także epidemicznie w skupiskach dzieci (szkoły, przedszkola, domy dziecka). Okres wylęgania wynosi 21 dni. Przebieg zakażenia bardzo często jest bezobjawowy (70-80%) lub ma postać infekcji grypopodobnej (20-30%). Dominującymi objawami są: męczący kaszel (trwający nawet kilka tygodni), gorączka, ból gardła, chrypka, nieżyt nosa. Cięższy przebieg infekcji może wystąpić u osób w podeszłym wieku lub z zaburzeniami odporności (np. AIDS). Poważnym następstwem zakażenia jest rozwój dychawicy oskrzelowej, nawracających katarów nosa, przewlekłego zapalenia gardła i zapalenia zatok. Zakażenie Chlamydophila penumoniae bardzo rzadko może przebiegać jako zapalenie ucha środkowego, stawów, wątroby, węzłów chłonnych lub tęczówki. Dość często podczas zakażeń Chlamydophila pneumoniae dochodzi do reinfekcji. Organizm po przejściu zakażenia tą bakterią nie uodparnia się na nią. W związku z tym infekcję Chlamydophila penumoniae można przechodzić wielokrotnie w ciągu życia. Przebieg kolejnych infekcji jest różny i zależy głównie od stanu immunologicznego pacjenta.
Diagnostyka laboratoryjna zakażeń Chlamydophila penumoniae
W rozpoznawaniu zakażeń wywoływanych przez Chlamydophila penumoniae najczęściej poszukuje się swoistych przeciwciał w surowicy chorego. W tym celu wykorzystuje się test immunoenzymatyczny ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay test) charakteryzujący się wysoką czułością i swoistością. Zbadanie dynamiki pojawiania się i zanikania przeciwciał klas IgA, IgM i IgG immunoglobulin pozwala ustalić, czy mamy do czynienia z infekcją pierwotną, zakażeniem przewlekłym czy reinfekcją – wzrost poziomu przeciwciał klasy IgM przemawia za infekcją pierwotną, zaś wzrost poziomu przeciwciał IgA przemawia za infekcją nawracającą. W prawidłowo zwalczanym zakażeniu poziom swoistych IgA obniża się szybko po powrocie do zdrowia, natomiast w fazie przewlekłej pozostaje stabilnie podwyższony. Przeciwciała IgG utrzymują się w surowicy nawet po wygaśnięciu aktywnego zakażenia, dlatego ich wykrycie uważa się za objaw przebytej infekcji. U osób z zaburzeniami układu odpornościowego produkcja przeciwciał może być zaburzona, co może utrudniać określenie serokonwersji.
Przeciwciała w klasie IgA
Specyficzne przeciwciała IgA przeciwko Chlamydophila penumoniae pojawiają się po specyficznych przeciwciałach IgM (po 4-5 tygodniach od zakażenia), na ogół wtedy gdy poziom IgM zaczyna spadać. Badanie poziomu tych przeciwciał znalazło zastosowanie w monitorowaniu przewlekłego zakażenia – w prawidłowo zwalczanym zakażeniu poziom swoistych IgA obniża się szybko po powrocie do zdrowia, natomiast w fazie przewlekłej pozostaje stabilnie podwyższony. W przypadku reinfekcji obserwuje się wzrost poziomu tych przeciwciał.
Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień.
Czas oczekiwania na wynik: 10 dni roboczych
« Wróć do listy terminów
