Ludzki wirus cytomegalii należy do grupy wirusów z rodziny Herpes. Stanowi wiodącą przyczynę wirusowych zakażeń wrodzonych w USA i w Europie.
Wirus CMV przenosi się z osoby na osobę wskutek bliskiego kontaktu z płynami ustrojowymi zawierającymi cząstki wirusa, kontaktów seksualnych, karmienia piersią, a także za pośrednictwem krwi i produktów krwiopochodnych oraz przeszczepianych narządów.
Wirus cytomegalii zakaża i niszczy wiele różnych rodzajów komórek organizmu, m.in.: komórki ślinianek, nerek, trzustki, nadnerczy, płuc, wątroby, oka, ucha, łożyska, przewodu pokarmowego, serca, jajników, skóry, naczyń krwionośnych oraz komórki różnych struktur układu nerwowego.
Pierwotnej infekcji CMV mogą towarzyszyć ogólne objawy grypopodobne, lecz bardzo często infekcja może przebiegać bezobjawowo. Po wystąpieniu pierwotnej infekcji wirus jest wydzielany w różnych wydzielinach organizmu, w szczególności moczu i ślinie. Wydzielanie wirusa CMV może być stałe lub czasowe, na ogół trwające kilka tygodni u osób dorosłych, lecz często przeciągające się na wiele miesięcy i lat u dzieci. Po okresie wydzielania, wirus przechodzi do fazy utajenia. Reaktywacja utajonego wirusa CMV może nastąpić kilka razy w trakcie życia osoby, bez istotnych konsekwencji.
Infekcja pierwotna
Infekcja pierwotna dotyczy osób seronegatywnych, czyli osób nieeksponowanych na antygeny CMV. Zakażenie pierwotne można wykazać poprzez uchwycenie serokonwersji, czyli stwierdzenia przeciwciał anty-CMV w klasie IgM i IgG u pacjentów, którzy nigdy tych przeciwciał nie posiadali. Jeżeli nie uchwycono seroknwersji, na infekcję pierwotną wskazuje obecność przeciwciał anty-CMV w klasie IgM oraz przeciwciał o niskiej awidności w klasie IgG.
Postać utajona
W wyniku infekcji pierwotnej wirus CMV przechodzi w organizmie gospodarza w postać utajoną, tzw. latentną. Pod wpływem immunosupresji lub innych bodźców wirus ulega reaktywacji i wywołuje aktywne zakażenie.
Infekcja wtórna
Wtórna infekcja CMV ma miejsce u osoby seropozytywnej, która już wcześniej została zakażona wirusem. Polega ona na reaktywacji zakażenia utajonego lub na nadkażeniu innym szczepem wirusa. Zakażenie wtórne charakteryzuje się obecnością u pacjentów przeciwciał anty-CMV w klasie IgG o wysokiej awidności.
Ponieważ większość infekcji wirusem CMV przebiega bez objawów lub z objawami, które nie są swoiste dla wirusa CMV, jedynym sposobem diagnozowania ostrej infekcji są techniki laboratoryjne. Badanie przeciwciał dla CMV wykonuje się u kobiet chcących zajść w ciążę, przed wykonaniem przeszczepów oraz u pacjentów z HIV/AIDS w celu wykrycia u nich przebytych zakażeń CMV. Może być ono również zlecone równolegle z badaniami w kierunku grypy i zakażenia wirusem Epstein-Barra jeżeli występują takie objawy jak: zmęczenie, osłabienie, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła, bóle głowy, bóle mięsni i gorączka. Badania w kierunku infekcji CMV mogą być także wykonywane u noworodków z żółtaczką, niedokrwistością, powiększeniem śledziony i/lub wątroby oraz małą głową lub u niemowląt z problemami ze słuchem, wzrokiem, z zapaleniem płuc, padaczką i/lub opóźnieniem w rozwoju umysłowym.
Przeciwciała w klasie IgG
Swoiste przeciwciała anty-CMV w klasie IgG są znacznikiem przebytego zakażenia wirusem cytomegalii. Są one wytwarzane przez kilka tygodni od zakażenia i zapewniają długotrwałą ochronę. Stężenie przeciwciał w klasie IgG narasta w czasie aktywnej infekcji i następnie po ustąpieniu zakażenia i przejściu wirusa w formę latentną, ich poziom ulega stabilizacji. Już po pierwszym zakażeniu, u osoby eksponowanej na wirusa cytomegalii przeciwciała w klasie IgG będą utrzymywać się we krwi do końca życia.
CMV u kobiet ciężarnych
Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień.
Czas oczekiwania na wynik: 1 dzień roboczy
« Wróć do listy terminów
