Fibrynogen

Fibrynogen jest białkiem syntetyzowanym w wątrobie. Białko to uczestniczy w procesie tworzenia skrzepu – jest prekursorem nierozpuszczalnej fibryny, czyli włóknika, który tworzy rusztowanie skrzepu. Ponadto należy do tzw. białek ostrej fazy, czyli grupy białek surowicy krwi syntetyzowanych przez wątrobę, których stężenie we krwi wzrasta w wyniku odpowiedzi na toczący się stan zapalny (ostre stany zapalne, choroby zakaźne, duże zabiegi operacyjne, urazy).

Podwyższone wartości fibrynogeny mogą zwiększać ryzyko zakrzepicy. Fibrynogen należy do niezależnych hemostatycznych czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca.

Stężenie fibrynogenu jest podwyższone w przypadku:

chorób nerek (zespół nerczycowy, kłębuszkowe zapalenie nerek, zespół hemolityczno-mocznicowy)
kolagenoz (toczeń rumieniowaty, zapalenie guzkowe okołotętnicze)
nocnej napadowej hemoglobinurii
chorób nowotworowych
plamicy zakrzepowej małopłytkowej

Niedobór fibrynogenu predysponuje do wystąpienia krwawień. Może być spowodowany zmniejszoną syntezą tego białka, bądź zwiększonym zużyciem.

Stężenie fibrynogenu jest obniżone w przypadku:

wrodzonych niedoborów fibrynogenu (afibrynogenemie, dysfibrynogenemie)
chorób wątroby (piorunujące zapalenie wątroby, marskość, martwica wątroby)
zespołu rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego (DIC, ang. disseminated intravascular coagulation)
skaz fibrynolitycznych
mononukleozy zakaźnej
leczenia trombolitycznego (streptokinaza, urokinaza, batroksobina, ankord) oraz innymi lekami (np. Fenobarbital, L-asparaginaza)

Przygotowanie do badania:

Pacjent powinien być na czczo, czyli 8-12 godzin po ostatnim posiłku. Na badanie należy zgłosić się po wypoczynku nocnym, w godz. 6:30-10:30 lub według wskazań lekarza. W dniu poprzedzającym pobranie krwi, pacjent powinien stosować lekkostrawną i niskotłuszczową dietę oraz powstrzymać się od używek. Należy uwzględnić pokarmy i suplementy diety bogate w witaminę K i „potencjalnie” przeciwzakrzepowe. W dniu badania nie zaleca się picia kawy i palenia papierosów.

Przetoczenia krwi w ciągu ostatnich kilku miesięcy mogą mieć wpływ na stężenie fibrynogenu.
Pewne leki fibrynolityczne (streptokinaza, urokinaza, tPA), a także androgeny, sterydy anaboliczne, barbiturany, sól sodowa kwasu walproinowego, obniżają stężenie fibrynogenu. Odwrotnie, ciąża, palenie papierosów, doustne środki antykoncepcyjne, estrogeny, hormonalna terapia zastępcza podwyższają jego stężenie. Ponadto należy do tzw. białek ostrej fazy, czyli grupy białek surowicy krwi syntetyzowanych przez wątrobę, których stężenie we krwi wzrasta w wyniku odpowiedzi na toczący się stan zapalny (ostre stany zapalne, choroby zakaźne, duże zabiegi operacyjne, urazy).