Białko CRP oznaczane metodą ultraczułą (hsCRP, high sensitivity C-reactive protein) pozwala na precyzyjne oznaczanie niskich stężeń białka C-reaktywnego, nie przekraczających wartości referencyjnych wykrywanych tradycyjnym testem. Głównym zastosowaniem klinicznym badania hsCRP jest ocena ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u osób klinicznie zdrowych. Oznaczenie białka C-reaktywnego metodą wysokoczułą najczęściej wykonuje się łącznie z oznaczeniem cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL, cholesterolu HDL i trójglicerydów jako jedno z badań pomocniczych służących do oceny ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych.
W ostatnim czasie można znaleźć coraz więcej publikacji na temat związku pomiędzy białkiem C-reaktywnym i procesem aterogenezy. Ma ono pośredni udział na wszystkich etapach powstawania, przebudowy i destrukcji blaszki miażdżycowej. Dowiedziono, że w zmienionych przez proces miażdżycowy naczyniach oraz w obszarach mięśnia sercowego objętych martwicą pozawałową, obecne jest białko C-reaktywne. Ponadto białko CRP może również brać udział w inicjowaniu procesu krzepnięcia krwi.
Centers for Disease Control and Prevention i American Heart Association rekomendują białko-CRP jako wskaźnik ryzyka sercowo-naczyniowego. Pacjenci ze stabilną chorobą wieńcową posiadający wyższe stężenie białka C-reaktywnego znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego. U osób z dławicą piersiową niestabilną lub zawałem mięśnia sercowego wysoki poziom CRP koreluje z gorszym rokowaniem oraz ryzykiem powikłań podczas hospitalizacji i 6-12 miesięcznej obserwacji. W wielu badaniach klinicznych wykazano, że pacjenci z podwyższonymi wartościami hsCRP byli prawie trzykrotnie bardziej narażeni na wystąpienie zawału niż ci z niskimi stężeniami, a gdy dodatkowo ryzyko skorelowano z podwyższonym stężeniem cholesterolu, wskaźnik ryzyka wzrósł do pięciu.
American Heart Association (Amerykańskie Stowarzyszenie Chorób Serca, AHA) oraz Centers for Disease Control and Prevention (Centra Kontroli i Prewencji Chorób, CDC) w następujący sposób zdefiniowały grupy ryzyka:
- Ryzyko niskie: hsCRP poniżej 1,0 mg/l
- Ryzyko umiarkowane: hsCRP 1,0 do 3,0 mg/l
- Ryzyko wysokie: hsCRP powyżej 3,0 mg/l
Wartości te stanowią jeden z wielu elementów w ocenia ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych. Dodatkowymi czynnikami ryzyka są: podwyższone stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL, trójglicerydów oraz glukozy. Ponadto ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych wzrasta u osób palących tytoń, chorujących na nadciśnienie tętnicze oraz cukrzycę.
Należy pamiętać, że oceny ryzyka choroby wiecowej i ataku serca na podstawie oceny stężenia hsCRP należy dokonywać u osoby klinicznie zdrowej. Niedawno przebyta infekcja, choroba, uszkodzenie tkanek lub toczący się proces zapalny powoduje wzrost stężenia CRP, czego konsekwencją może być fałszywie zawyżona ocena ryzyka choroby sercowo-naczyniowej.
W związku z tym, że zarówno w teście hsCRP jak i teście CRP oznaczane jest to samo białko, u osób z przewlekłym procesem zapalnym (np. zapaleniem stawów) nie rekomenduje się wykonania badania hsCRP, ponieważ stężenie CRP jest w tym wypadku zbyt wysokie by móc go oznaczyć metodą wysokoczułą.
Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień.
U kobiet w III trymestrze ciąży i u kobiet stosujących doustną antykoncepcję hormonalną lub hormonalną terapię zastępczą wartości CRP są podwyższone. U osób otyłych zaobserwowano podwyższone wartości stężenia tego białka.
Przyjmowanie niesterydowych leków przeciwzapalnych (np. aspiryny, ibuprofenu lub naproksenu) lub statyn może obniżyć stężenie CRP we krwi.
Czas oczekiwania na wynik: 2 dni robocze
« Wróć do listy terminów
