Immunoglobulina E została odkryta i opisana w 1966r. Jest białkiem krążącym w surowicy krwi w postaci monomeru, które nie przenika przez łożysko. Bierze udział w reakcjach alergicznych organizmu i odpornościowych przeciwko pasożytom. Pośredniczy w reakcji nadwrażliwości typu I, która jest odpowiedzialna za reakcję anafilaktyczną, alergiczny nieżyt nosa, astmę, egzemę oraz alergie pokarmowe. Poza pulą krążącą w krwi, immunoglobulina E jest związana z receptorami powierzchniowymi mastocytów i granulocytów zasadochłonnych (bazofilii).
Przebieg procesu uczulania się na dany alergen można podzielić na dwie fazy:
- Faza I
Następuje ona po pierwszym kontakcie organizmu z alergenem. Wyspecjalizowane komórki naszego układu odpornościowego (makrofagi) znajdujące się na skórze oraz błonach śluzowych uznają go za groźną substancję. Informacja o zagrażającym czynniku zostaje przekazana krążącym we krwi limfocytom B, które w następstwie ulegają przekształceniu w plazmocyty i zaczynają produkować duże ilości immunoglobulin E (IgE). IgE rozpoznają konkretny alergen, np. pyłek trawy czy drzewa obecny we wdychanym powietrzu. Przeciwciała IgE wiążą się z receptorami na powierzchni komórek (mastocytów i bazofilii), których zadaniem jest odpowiednia reakcja przy następnym kontakcie z czynnikiem uznanym za niebezpieczny. Mastocyty obecne są w całym organizmie, lecz największe ich nagromadzenie znajduje się w skórze, układzie oddechowym oraz przewodzie pokarmowym. Jednocześnie inne komórki krwi (limfocyty T) przechowują pamięć o danym alergenie. Pierwsza faza uczulenia przebiega bezobjawowo i pacjent nawet nie jest świadomy, że jego organizm uznał, np. pyłek trawy czy drzewa za zagrożenie.
- Faza II
Ponowny kontakt z danym alergenem powoduje wiązanie się przeciwciał IgE z receptorami na powierzchni mastocytów. Dochodzi do uwolnienia się z komórek tucznych (mastocytów) substancji (takich jak heparyna czy histamina, które są odpowiedzialne za symptomy uczulenia) oraz produkcji czynników zapalnych i rozpoczęcia mechanizmu prowadzącego do reakcji alergicznej. Kolejne kontakty z danym alergenem utrwalają reakcję alergiczną. Częste działanie alergenu może prowadzić do przejścia alergii w fazę przewlekłą.
Oznaczanie całkowitego stężenia IgE ma niewielkie znaczenie w diagnostyce chorób alergicznych ze względu na małą swoistość. Można je przeprowadzać u dzieci poniżej 3. roku życia w przypadku podejrzenia choroby atopowej bez konkretnej orientacji etiologicznej.
Należy pamiętać, że podwyższone stężenie IgE całkowitego nie zawsze koreluje z atopią i może być związane z różnymi niedoborami, chorobami, czy paleniem papierosów. Do chorób mogących wywołać zwiększenie całkowitego IgE należą: choroby pasożytnicze sarkoidoza, aspergilloza płucna, chłoniaki hodgkinowskie i bardzo rzadkie stany niedoboru odporności. Istnieje grupa pacjentów u których pomimo dodatniego wywiadu lekarskiego w kierunku chorób atopowych nie obserwuje się w surowicy wysokiego stężenia IgE całkowitego.
Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień. Badanie nie wymaga odstawienia leków.
Czas oczekiwania na wynik: 2 dni robocze
« Wróć do listy terminów
