Dehydrogenaza mleczanowa (LDH) to wewnątrzkomórkowy enzym występujący we wszystkich komórkach oraz płynach ustrojowych organizmu. Składa się z 5 izoenzymów, których wzajemne proporcje są charakterystyczne dla narządu. Uczestniczy on w przemianie aminokwasów i węglowodanów ( katalizuje konwersję mleczanu do pirogronianu (w obecności związku NAD+) i odwrotnie (pirogronian do mleczanu w obecności NADH)). Największą aktywność wykazuje w tkankach o wysokim metabolizmie energetycznym: mózg, mięsień sercowy, erytrocyty, leukocyty, płytki krwi, nerki, wątroba, płuca.
Zauważalny i mierzalny wzrost aktywności dehydrogenazy mleczanowej obserwuje się w momencie uszkodzenia lub rozpadu nawet niewielkiej liczby komórek – fizjologiczne stężenie LDH w tkankach jest kilkusetkrotnie wyższe w porównaniu do osocza. W związku z tym LDH może być wykorzystywany jako ogólny wskaźnik uszkodzenia komórek. Do wzrostu jego aktywności dochodzi m.in. w ostrym uszkodzeniu mięśnia sercowego, krwinek czerwonych, nerek, a także mięśni szkieletowych, wątroby, płuc oraz w uszkodzeniach skóry, chorobach nowotworowych. Ponadto, znaczny wzrosty aktywności obserwuje się także w niedokrwistościach hemolitycznych oraz w niedokrwistościach spowodowanych niedoborem witaminy B12 lub kwasu foliowego.
Leki znieczulające, aspiryna, steroidy, salicylany, paracetamol, prokainamid, środki narkotyczne, alkohol mogą wpływać na aktywność LDH, powodując wzrost jej aktywności. Duże dawki witaminy C mogą obniżać aktywność LDH. Należy również pamiętać, że znaczny wysiłek fizyczny i zastrzyki domięśniowe mogą powodować czasowy wzrost aktywności LDH w osoczu. Ponadto U pacjentów z wysoką liczbą płytek krwi aktywność LDH jest fałszywie zawyżona i nie oddaje rzeczywistej aktywności LDH u pacjenta.
Przygotowanie do badania:
Pacjent powinien być na czczo, czyli 8-12 godzin po ostatnim posiłku. Na badanie należy zgłosić się po wypoczynku nocnym, w godz. 6:30-10:30 lub według wskazań lekarza.
Czas oczekiwania na wynik:
1 dzień roboczy
