Mycoplasma pneumoniae jest jedną z najmniejszych znanych bakterii Gram-ujemnych. Jedynym gospodarzem tego patogenu jest człowiek. Drobnoustrój ten odpowiada za wystąpienie zapalenia górnych dróg oddechowych, tchawicy i oskrzeli. Ponadto Mycoplasma pneumoniae jest najczęstszą przyczyną atypowego zapalenia płuc. Do grupy ryzyka należą dzieci do 10 roku życia, które zapadają na mykoplazmatyczne zapalenie płuc 10-krotnie częściej w stosunku do ogółu społeczeństwa. Największe nasilenie infekcji dróg oddechowych wywołanych przez tą bakterię obserwuje się wiosną i jesienią. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową oraz kontaktu bezpośredniego. Patogen ten dość szybko rozprzestrzenia się wśród członków jednej rodziny oraz w skupiskach ludzi (szkoły, przedszkola, domy dziecka). Okres wylęgania trwa zwykle 2-3 tygodni. Objawy zakażenia Mycoplasma pneumoniae rozwijają się stopniowo, przez kilka dni, a utrzymują się często przez tygodnie a nawet miesiące. Dominującymi objawami są: nieżyt nosa i górnych dróg oddechowych, ból gardła, chrypka, zapalenie ucha. Często towarzyszą im silne bóle głowy, osłabienie, gorączka, nudności, wymioty, nocne poty. Charakterystyczny jest bardzo nasilony kaszel przypominający koklusz oraz trudności w odkrztuszaniu wydzieliny. Cięższy przebieg infekcji może wystąpić u osób ze współistniejącymi schorzeniami lub z zaburzeniami odporności (np. AIDS). Podczas zakażeń Mycoplasma pneumoniae może dochodzić do reinfekcji. Organizm po przejściu zakażenia tą bakterią nie uodparnia się na nią. W związku z tym infekcję Mycoplasma pneumoniae można przechodzić wielokrotnie w ciągu życia. Przebieg kolejnych infekcji jest różny i zależy głównie od stanu immunologicznego pacjenta.

Diagnostyka laboratoryjna zakażeń Mycoplasma pneumoniae

W rozpoznawaniu zakażeń wywoływanych przez Mycoplasma pneumoniae najczęściej poszukuje się swoistych przeciwciał w surowicy chorego. W tym celu wykorzystuje się test immunoenzymatyczny ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay test) wykrywający przeciwciała przeciwkoadhezyjne w klasie IgG, IgM, IgA. Zbadanie dynamiki pojawiania się i zanikania przeciwciał klas IgA, IgM i IgG immunoglobulin pozwala ustalić, czy mamy do czynienia z infekcją pierwotną, zakażeniem przewlekłym czy reinfekcją.  Przeciwciała IgG utrzymują się w surowicy nawet po wygaśnięciu aktywnego zakażenia, dlatego ich wykrycie uważa się za objaw przebytej infekcji. U osób z zaburzeniami układu odpornościowego produkcja przeciwciał może być zaburzona, co może utrudniać określenie serokonwersji.

Przeciwciała w klasie IgG

Przeciwciała w klasie IgG przeciwko Mycoplasma pneumoniae pojawiają się 6–8 tygodni po zakażeniu i utrzymują się kilka lat po wygaśnięciu aktywnego zakażenia, dlatego ich wykrycie uważa się za objaw przebytej infekcji. Przeciwciała te nie chronią przed ponownym zarażeniem. W przypadku ponownego zakażenia ich poziom znacznie wzrasta – wykazanie wyraźnego wzrostu stężenia specyficznych przeciwciał klasy IgG (w powtórnym badaniu przeprowadzonym po dwóch tygodniach) przemawia za reinfekcją Mycoplasma pneumoniae. Jako optymalne rekomendowane jest równoczesne oznaczanie przeciwciał obu wczesnych klas: IgA i IgM wraz z przeciwciałami IgG oraz powtórzenie oznaczeń w odstępie 2-4 tygodni i określenie różnic pomiędzy wynikami. Należy pamiętać, że u niektórych dzieci  IgG specyficznych dla Mycoplasma pneumoniae pomimo zakażenia mogą pozostawać niewykrywalne, a u części dorosłych odpowiedź w klasie IgG może być opóźniona.

 

Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień.

Czas oczekiwania na wynik: 10 dni roboczych

« Wróć do listy terminów
Newsletter

Newsletter

Zapisz się do Naszej listy kontaktowej, aby raz w tygodniu otrzymywać aktualności z Naszej strony, oraz informacje o najnowszych Promocjach!

Dziękujemy za zapisanie się do Neszego Newslettera!