Rzeżączka – typowa choroba przenoszona drogą płciową, o podłożu bakteryjnym. Powoduje ją zakażenie Gram-ujemną bakterią dwoinką rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). Oprócz klasycznej drogi poprzez stosunek seksualny, możliwe jest zakażenie poprzez pościel, ręczniki, gąbki czy muszlę klozetową, które miały kontakt z osobą chorą. U około połowy kobiet nie ma żadnych objawów infekcji; możliwe jest zapalenie pochwy z ropnym wyciekiem, zapalenie szyjki macicy i związany z tym ból podczas stosunku, uogólniony ból dolnej części brzucha, nienaturalnie obfite miesiączki, zaburzenia cyklu menstruacyjnego. Większość mężczyzn zakażonych dwoinką rzeżączki wykazuje obecność następujących objawów: pieczenie cewki moczowej, ból towarzyszący oddawaniu moczu, ropny wyciek z cewki moczowej (łacińska nazwa choroby, gonorrhoea, oznacza „nasieniotok”; jest to najbardziej charakterystyczny objaw rzeżączki). W przypadku oralnych kontaktów seksualnych możliwe jest wystąpienie rzeżączkowego zapalenia gardła i krtani. Późna faza zakażenia prowadzi do zapalenia jajowodów u kobiet i nasieniowodów oraz gruczołu krokowego u mężczyzn, które mogą skutkować bezpłodnością i, w przypadku prostaty, zwiększonym ryzykiem wystąpienia nowotworu tego narządu. Nieleczona rzeżączka również może powodować zapalenie stawów palców rąk i nóg, nadgarstków, kostek, zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowych, poronienia lub wewnątrzmaciczne zakażenie płodu. Chora matka może zarazić dziecko także podczas porodu, co prowadzi do rozwoju gonokokowego zapalenia spojówek i może być przyczyną trwałego uszkodzenia lub całkowitej utraty wzroku. Antybiotykoterapia wdrożona we wczesnej fazie infekcji jest kluczowa dla całkowitego wyleczenia i uniknięcia poważnych komplikacji związanych z przewlekłą postacią rzeżączki.
Diagnostyka laboratoryjna
Badanie wykonywane jest w materiale pobranym z dróg moczowo-płciowych. Test wykonywany jest z wykorzystaniem metody immunoenzymatycznej.
Przygotowanie do badania: Na badanie można zgłaszać się cały dzień.
Kobiety – do badania pobierany jest wymaz z kanału szyjki macicy lub pochwy:
- przez okres 24 godzin przed pobraniem należy zrezygnować ze współżycia płciowego oraz ograniczyć zabiegi higieniczno – pielęgnacyjne okolicy narządów płciowych
- pacjentki w dniu pobrania wymazu nie mogą być w okresie krwawienia miesiączkowego
- przez okres 48 godzin przed pobraniem wymazu nie należy stosować żadnych leków dopochwowych lub maści zewnętrznych (zwłaszcza leków przeciwgrzybiczych)
- należy zachować 7 dni przerwy po leczeniu środkami przeciwdrobnoustrojowymi
- należy zachować 1 dzień przerwy po badaniu ginekologicznym czy USG ginekologicznym
- stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych oraz okres owulacji utrudniają pobieranie materiału z kanału szyjki macicy ze względu na nadmierną ilość śluzu
Mężczyźni – do badania pobierany jest wymaz z cewki moczowej:
- przez okres 24 godzin przed pobraniem należy zrezygnować ze współżycia płciowego oraz ograniczyć zabiegi higieniczno – pielęgnacyjne okolicy narządów płciowych
- przez okres 48 godzin przed pobraniem wymazu nie należy stosować żadnych maści zewnętrznych (zwłaszcza leków przeciwgrzybiczych)
- należy zachować 7 dni przerwy po leczeniu środkami przeciwdrobnoustrojowymi
- należy przez okres 2-4 godz przed pobraniem powstrzymać się od oddawania moczu.
Czas oczekiwania na wynik: 1 dzień roboczy
« Wróć do listy terminów
