Przeciwciała przeciwko beta-2 glikoproteinie I (B2GPI) to autoprzeciwciała produkowane przez układ immunologiczny, który β2-glikoproteinę I traktuje jako obcy antygen. Zaliczane są do przeciwciał antyfosfolipidowych, wraz z przeciwciałami antykardiolipinowymi i antykoagulantem toczniowym LA. Obecność przeciwciał przeciwko beta-2 glikoproteinie I (B2GPI) we krwi prowadzi do zmiany właściwości śródbłonka naczyń krwionośnych, płytek krwi i białek układu krzepnięcia, co w konsekwencji może prowadzić do rozwoju zakrzepicy w naczyniach tętniczych i żylnych oraz powikłań położniczych.

Przeciwciała przeciwko beta-2 glikoproteinie I (B2GPI) wykazują dużą swoistość w odniesieniu do APS, są niezależnym czynnikiem ryzyka zakrzepicy i utraty ciąży. W 3–10% przypadków APS są jedynym wykrywalnym przeciwciałem antyfosfolipidowym. Rekomenduje się wykonanie tego badania wraz z innymi badaniami przydatnymi w diagnostyce chorób autoimmunologicznych i zaburzeń krzepnięcia: morfologia, czas kaolinowo-kefalinowym  APTT, przeciwciała przeciwjądrowe ANA oraz inne przeciwciał antyfosfolipidowe (antykoagulant tocznia, przeciwciała antykardiolipinowe w klasie IgG i/lub IgM)

Objawy zespołu antyfosfolipidowego mogą dotyczyć wszystkich układów i narządów, w tym także zmysłów:

  • niepowodzenia położnicze (poronienia, ograniczone wzrastanie płodu, przedwczesne porody)
  • zmiany dermatologiczne (owrzodzenia, siność siatkowata skóry)
  • objawy neurologiczne (migreny, udar, zaburzenia koncentracji i pamięci, otępienie)
  • objawy sercowo-płucne
  • upośledzenie funkcji nerek
  • nagła przejściowa utrata wzroku lub słuchu
  • nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych: wydłużone APTT i małopłytkowość

Kryteria klasyfikacyjne zespołu antyfosfolipidowego

Kryteria zespołu antyposfolipidowego ulegają ciągłym modyfikacjom. Aktualnie obowiązują  zmodyfikowane kryteria klasyfikacyjne APS uzgodnione podczas odbywającego się w 2004 roku w Sydney International Antiphospholipid Symposium. Do rozpoznania APS upoważnia:

  • spełnienie przynajmniej jednego kryterium klinicznego (uwzględniającego zakrzepicę naczyń lub niepowodzenia położnicze)

oraz

  • jednego kryterium laboratoryjnego:
      • przeciwciała antykardiolipinowe (aCL) w klasie IgG i/lub IgM obecne w średnim lub wysokim mianie 2-krotnie w odstępie 12 tygodni, wykryte standaryzowaną metodą ELISA
      • przeciwciała przeciwko beta-2 glikoproteinie I (B2GPI)  klasie IgG i/lub IgM obecne w średnim lub wysokim mianie 2-krotnie w odstępie 12 tygodni, wykryte standaryzowaną metodą ELISA
      • obecność antykoagulantu tocznia (LAC), który został wykryty 2 lub więcej razy w odstępie 12 tygodni metodami ustalonymi przez Międzynarodowe Towarzystwo Zakrzepicy i Hemostazy

Kryteria te nie mogą być stosowane u chorych, u których objawy wystąpiły w okresie krótszym niż 12 tygodni lub dłuższym niż 5 lat od momentu wykrycia przeciwciał antyfosfolipidowych w surowicy. Zakrzepica żył powierzchownych nie spełnia kryteriów klinicznych APS. W diagnostyce choroby ważną rolę odgrywają także badania obrazowe (USG metodą Dopplera, angio-CT, angio-MRI), za pomocą których możliwe jest ustalenie lokalizacji zakrzepów.

Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych powinny być stwierdzone dwukrotnie w odstępie 12 tygodni. Pozwala to na wykluczenie przypadków, w których przeciwciała antyfosfolipidowe pojawiają się przejściowo i nie mają znaczenia klinicznego.

 

Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można zgłosić się w godzinach pracy laboratorium

Czas oczekiwania na wynik: 10 dni roboczych

« Wróć do listy terminów
Newsletter

Newsletter

Zapisz się do Naszej listy kontaktowej, aby raz w tygodniu otrzymywać aktualności z Naszej strony, oraz informacje o najnowszych Promocjach!

Dziękujemy za zapisanie się do Neszego Newslettera!