Główną funkcją naszego układu odpornościowego jest zwalczanie patogenów oraz ochrona organizmu przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. W przypadku chorób autoimmunologicznych układ immunologiczny identyfikuje własne komórki lub tkanki jako obce oraz potencjalnie niebezpiecznie, w związku z czym próbuje je niszczyć i zwalczać produkując przeciwciała (zwane autoprzeciwciałami). Proces ten prowadzi do uszkodzenia tkanek i narządów, powodując przewlekły stan zapalny. Dokładny mechanizm powstawania autoprzeciwciał nie został całkowicie poznany, podejrzewa się jednak, że istotny wpływ na ich syntezę ma stres oksydacyjny oraz czynniki genetyczne i środowiskowe.

W przebiegu chorób autoimmunologicznych obserwuje się wiele różnorodnych objawów, których nasilenie zmienia się na przestrzeni czasu. Są to m.in.:

  • stany zapalne narządów wewnętrznych
  • bóle i obrzęk stawów
  • bóle mięśni
  • przewlekłe zmęczenie, osłabienie
  • zmiany skórne (wysypki, stwardnienie skóry)
  • suchość oczu i jamy ustnej
  • zaburzenia czucia, mrowienia i drętwienia dłoni i stóp
  • spadek apetytu i masy ciała

Diagnostyka chorób autoimmunologicznych stanowi wyzwanie dla lekarzy i bardzo często wymaga konsultacji wielu specjalistów i panelu specyficznych badań laboratoryjnych – choroby te są niezwykle heterogenne zarówno pod względem częstości występowania, objawów klinicznych, jak i patogenezy.

Najszerszą i najczęściej badaną grupę autoprzeciwciał stanowią przeciwciała przeciwjądrowe (ANA – ang. anti-nuclear antibodies). Są to immunoglobuliny klasy IgG skierowane przeciwko stałym i rozpuszczalnym antygenom zarówno jądra komórkowego, jak i cytoplazmy. Stanowią one kluczowy element diagnostyki chorób układowych tkanki łącznej (tocznia układowego, twardziny układowej, mieszanej choroby tkanki łącznej) oraz kryterium rozpoznania wielu chorób. Ich ocena może być pomocna w monitorowaniu aktywności choroby i procesu terapeutycznego oraz prognozowaniu wystąpienia choroby w przyszłości.

W diagnostyce przeciwciał przeciwjądrowych złotym standardem i jednocześnie najczęściej stosowaną metodą przesiewową jest immunofluorescencja pośrednia IIFT z zastosowaniem komórek HEp-2.  Badanie obejmuje ocenę występowania przeciwciał ANA, oszacowanie ich miana oraz określenie charakterystycznego typu świeceń zgodnie z wytycznymi ICAP (ang. International Consensus of ANA Patterns): typ homogenny, obwodowy, jąderkowy, plamisty oraz centromerowy.

Pozytywny wynik uzyskany metodą IIFT należy potwierdzić za pomocą testów monospecyficznych (ELISA, Immunoblot), w których ocenia się specyficzność antygenową badanych przeciwciał. U chorych na RZS ANA występują zwykle w niskich mianach i najczęściej są to przeciwciała anty-Ro/SS-A i anty-La/SS-B, rzadziej przeciwciała antycentromerowe. Wykazano, że obecność ANA może predysponować do wystąpienia zespołu Sjögrena u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.

W skład panelu ANA 3 oferowanym przez nasze laboratorium wchodzą:

  • Ro/SS-A 52 – występują w wielu chorobach reumatycznych m.in. toczniu rumieniowatym układowym (TRU), toczniu skórnym, zespole Sjögrena, twardzinie układowej, zapaleniach mięśni, wrodzonym bloku serca oraz autoimmunologicznych chorobach wątroby jak pierwotna żółciowa marskość wątroby i autoimmunologiczne zapalenie wątroby.
  • La/SS-B – występują niemal wyłącznie u kobiet z zespołem Sjögrena (80%), a także chorych na toczeń rumieniowaty układowy (TRU), (10-20%). Obecność tych przeciwciał we krwi matki jest silnie związana z rozwojem tocznia noworodkowego i bloku przedsionkowo-komorowego.
  • CENP-B – występują u 20-30% chorych na twardzinę układową. Uważa się je za swoiste dla twardziny układowej typu limited – występują u 60 -80% chorych z tą postacią. Rzadko są obecne u chorych z postacią uogólnioną twardziny (2-5%). W niskich mianach są obecne w RZS, toczniu, czy zespole Sjögrena.
  • Scl-70 – charakterystyczne dla twardziny układowej w postaci uogólnionej
  • dsDNA   charakterystyczne dla tocznia rumieniowatego trzewnego (SLE), a w szczególności ciężkiej jego postaci, przebiegającej z zajęciem nerek
  • Jo-1 – charakterystyczne dla zapalenia wielomięśniowego oraz zapalenia skórno-mięśniowego
  • MPO związane głównie z występowaniem zapaleń małych naczyń, sklasyfikowanych jako MPA (mikroskopowe zapalenie naczyń) i EGPA (eozynofilowa ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń )
  • PR3 –  związane głównie z występowaniem zapaleń naczyń, sklasyfikowanych jako GPA (ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń)
  • AMA M2 – występują u 96% chorych na pierwotną żółciową marskości wątroby.  W niższych mianach mogą być wykrywane w innych przewlekłych schorzeniach wątroby w 30% przypadków, a także w postępującej twardzinie układowej w 7-25% przypadków
  • LC 1 – występują u ponad 50% pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem wątroby typ II (AIH typ 2)
  • LKM 1 – występują w autoimmunologicznym zapaleniu wątroby typ II (AIH typ 2)
  • PM/Scl 100 – charakterystyczne dla zespołu nakładania, zapalenia wielomięśniowego i skórno-mięśniowego, Mogą także występować u chorych na twardzinę układową. 
  • SRP 54 – występują u 4% chorych z najcięższą postacią zapalenia wielomięśniowego i skórno-mięśniowego
  • SP 100 – występują w pierwotnym zapaleniu dróg żółciowych (PBC) 
  • Gp 210 – występują w pierwotnym zapaleniu dróg żółciowych (PBC)
  • Ku – występują w  pierwotnej żółciowej marskości wątroby, toczniu rumieniowatym układowym (TRU) oraz zapaleniu skórno-mięśniowym i wielomięśniowym
  • Sm – charakterystyczne dla twardziny układowej, tocznia rumieniowatego układowego (TRU)
  • U1-snRNP – w wysokich mianach występują w mieszanej chorobie tkanki łącznej (MCTD) u 95-100% pacjentów. Mogą być także obecne u 30-40% chorych na TRU, oraz pacjentów z RZS i zespołem Sjögrena

U chorych na RZS ANA występują zwykle w niskich mianach i najczęściej są to przeciwciała anty-Ro/SS-A i anty-La/SS-B, rzadziej przeciwciała antycentromerowe. Wykazano, że obecność ANA może predysponować do wystąpienia zespołu Sjögrena u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.

Przeciwciała przeciwjądrowe wykorzystywane są głównie w diagnostyce różnicowej z innymi chorobami układowymi tkanki łącznej przebiegającymi z zapaleniem stawów.  Ponadto przeciwciała ANA można wykryć również w innych chorobach autoimmunologicznych, takich, jak pierwotna żółciowa marskość wątroby (przeciwciała SS-A/Ro), czy autoimmunologiczne zapalenie wątroby  (przeciwciała SS-A/Ro), a także w okresie ciąży lub u członków rodzin chorych na choroby reumatyczne. Przeciwciała ANA mogą występować również w ni- skich mianach u zdrowej populacji w 8%, zaś u dzieci w 15%. Ich miana są wyższe u kobiet i wzrastają wraz z wiekiem. ANA w niskim mianie występują także u chorych na infekcję wirusową lub bakteryjną, oraz u osób z chorobami rozrostowymi układu krwiotwórczego.

Negatywny wynik uzyskany metodą IIFT wskazuje, że obecność u pacjenta tocznia lub innej choroby autoimmunologicznej jest mało prawdopodobna. W takim przypadku, wykonanie testów monospecyficznych (ELISA, Immunoblot)  nie jest zalecane.

Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień.

Ciąża oraz leki np. immunoglobuliny, inhibitory TNFα mogą indukować wytwarzanie przeciwciał ANA.

Czas oczekiwania na wynik: 2 dni robocze

Synonimy:
ANA 3
« Wróć do listy terminów
Newsletter

Newsletter

Zapisz się do Naszej listy kontaktowej, aby raz w tygodniu otrzymywać aktualności z Naszej strony, oraz informacje o najnowszych Promocjach!

Dziękujemy za zapisanie się do Neszego Newslettera!