Potas

Potas jest najważniejszym kationem wewnątrzkomórkowym organizmu i jednym z najważniejszych elektrolitów. Reguluje gospodarkę wodną organizmu oraz utrzymuje równowagę kwasowo-zasadową. Jest aktywatorem wielu enzymów. Odpowiada za prawidłową pracę mięśni pobudzając je do skurczu. Zarówno jego niedobór i jak i nadmiar mogą być przyczyną groźnych dla życia stanów chorobowych, które wymagają szybkiego leczenia. Bogatym źródłem tego pierwiastka są mięso i ryby (zwłaszcza wędzone), kasze, płatki zbożowe, otręby, grzyby świeże i suszone, owoce suszone, owoce surowe (agrest, banany, brzoskwinie, grejpfrut, maliny, melon, morele, porzeczki, śliwki, winogrona, wiśnie), warzywa (ziemianki, bakłażan, bób, brukselka, buraki, kapusta, czosnek, fasola, pomidory, nać pietruszki, szpinak), nasiona roślin strączkowych, kakao, gorzka czekolada. Niedobór potasu (hipokaliemia) objawia się osłabieniem siły mięśniowej, zaparciami, zaburzeniami rytmu serca i pracy nerek, nadpobudliwością nerwową, apatią, zaburzeniami koncentracji, sennością, nadmiernym pragnieniem, nietolerancją zimna. Nadmiar potasu (hiperkaliemia) prowadzi do mrowienia mięśni, zaburzeń równowagi, zawrotów głowy, zwolnienia akcji serca oraz kłopotów z koordynacją ruchową.

Przygotowanie do badania: Pacjent musi być na czczo. Na badanie należy się zgłosić między 7:00 a 10:00 rano

Niektóre leki mogą (u niewielkiego odsetka pacjentów) powodować hiperkaliemię. Należą do nich: niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofen), beta-blokery (np. propranolol i atenolol), inhibitory konwertazy angiotensyny (np. kaptopryl, enalapryl i lizynopryl) i diuretyki (leki moczopędne) oszczędzające potas (np. triamteren, amiloryd i spironolakton).
Hipokaliemia (obniżony poziom potasu) może wiązać się z przyjmowaniem leków, takich jak kortykosteroidy, agoniści receptorów β-adrenergicznych (np. izoproterenol), antagoniści receptorów α-adrenergicznych (np. klonidyna), antybiotyki (np. gentamycyna i karbenicylina) oraz lek przeciwgrzybiczy amfoterycyna B