Toxoplasma gondii jest pierwotniakiem pasożytniczym, który u ludzi i zwierząt może powodować chorobę zwana toksoplazmozą. Do zakażenia zazwyczaj dochodzi w wyniku spożycia surowego lub niedogotowanego mięsa, surowych niemytych warzyw i owoców lub skażonej wody. Innym czynnikiem ryzyka jest kontakt ze skażonymi odchodami zwierząt z rodziny kotowatych. Wbrew obiegowej opinii, posiadanie kota nie jest jednak bezpośrednim czynnikiem ryzyka.
Pierwotne infekcje toksoplazmozą u osób dorosłych i dzieci poza okresem noworodkowym przebiegają na ogół bez objawów, chociaż w niewielkim procencie przypadków odnotowuje się występowanie podwyższonej temperatury, zapalenia węzłów chłonnych oraz innych objawów takich jak zmęczenie, wysypka. Inwazja T. gonidii może być szczególnie groźna dla osób z obniżoną odpornością (tj. chorych na AIDS, osób z nowotworami lub pacjentów po przeszczepach przyjmujących leki immunosupresyjne).U osób z tych grup toksoplazmoza może doprowadzić do poważnych zmian układowych, a nawet do zgonu.
Ponieważ większość zarażeń pierwotniakiem Toxoplasma gondii przebiega bez objawów lub z objawami, które nie są swoiste dla toksoplazmozy, jedynym sposobem diagnozowania ostrej infekcji są techniki laboratoryjne. Badanie przeciwciał dla T.gondii wykonuje się u kobiet chcących zajść w ciążę, kobiet ciężarnych, przed wykonaniem przeszczepów oraz u pacjentów z HIV/AIDS.
Przeciwciała w klasie IgM
Swoiste dla T. gondii przeciwciała IgM w przebiegu ostrej fazy zarażenia pojawiają się po ok. 7 dniach i utrzymują się zwykle do 4 miesięcy, jednak na niskim poziomie mogą utrzymywać do roku lub dłużej. Z tego powodu stwierdzenie samych przeciwciał dla T.gondii IgM nie pozwala na potwierdzenie świeżego zakażenia bez wzięcia pod uwagę serologicznej historii pacjenta. Zarażenie pierwotne należy podejrzewać w przypadku, gdy wynik dodatni oznaczenia swoistych przeciwciał IgM wyrażony jest wysoką wielkością liczbową lub, gdy towarzyszy mu znaczący przyrost poziomu IgG. Przeciwciała IgM nie wskazują na zarażenie pierwotne, gdy towarzyszy im niski i stabilny poziom IgG. Dodatni wynik badania powinien być traktowany jako wstęp do dalszej diagnostyki.
[accordion autoclose=”true” openfirst=”false” openall=”false” clicktoclose=”true”][accordion-item title=”Toksoplazmoza u kobiet ciężarnych” ]
Ze względu na fakt, że ryzyko zarażenia płodu jest duże, a skutki poważne, każdą kobietę ciężarną powinno się kierować na badania diagnostyczne pozwalające potwierdzić lub wykluczyć aktywną toksoplazmozę. Pierwotna infekcja tuż przed lub podczas trwania ciąży może prowadzić do najcięższej postaci wrodzonej toksoplazmozy (uszkodzeń mózgu i ośrodkowego układu nerwowego u płodu), a także do obumarcia płodu. Im w późniejszym okresie ciąży choruje matka, tym krótszy czas jest potrzebny do zarażenia płodu, ale stopień powikłań jest odwrotnie proporcjonalny do okresu ciąży, w którym nastąpiło zarażenie u matki. Aż 75–90% noworodków zarażonych pasożytem w późniejszym okresie ciąży rodzi się pozornie zdrowa. W takich przypadkach choroba może ujawnić się później (nawet w wieku młodzieńczym lub dojrzałym) jako zaburzenia psychiczno-ruchowe i/lub zaburzenia wzroku. Większość zakażeń u matki jest bezobjawowa. Jeżeli pojawiają się jakieś objawy kliniczne, nie są one swoiste dla toksoplazmozy.
Algorytm diagnostyki kobiety ciężarnej
[/accordion-item][/accordion]
Przygotowanie do badania: Pacjent nie musi być na czczo. Na badanie można się zgłaszać cały dzień.
Czas oczekiwania na wynik: 1 dzień roboczy
« Wróć do listy terminów
