Główną funkcją troponiny I w naszym organizmie jest blokowanie interakcji aktyny z miozyną poprzez wiązanie się z aktyną. Jej podwyższone stężenie w surowicy krwi wskazuje na uszkodzenie komórek mięśnia sercowego (kardiomiocytów), jednak nie wyjaśnia mechanizmów leżących u podłoża tego procesu. Nie stwierdza się wzrostu jej stężenia po uszkodzeniu tkanek innych niż mięsień poprzecznie prążkowany serca. Ze względu na wysoką czułość i swoistość troponina I jest najbardziej preferowanym i rekomendowanym biomarkerem do rozpoznania zawału mięśnia sercowego oraz różnicowania między zawałem mięśnia sercowego bez przetrwałego uniesienia odcinka ST (NSTEMI) a niestabilną dławicą piersiową (UA).
Według zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2011 roku o rozpoznaniu bądź wykluczeniu ostrego zespołu wieńcowego decydować powinna dynamika zmian stężenia troponin sercowych w surowicy w połączeniu z objawami klinicznymi, elektrokardiograficznymi i echokardiograficznymi.
Stężenie troponiny I powinno być oznaczone podczas pierwszej oceny pacjenta, następnie ponownie po 3 i 6 godzinach. Jeśli do oznaczenia stężenia troponiny I stosuje się metody wysokoczułe (hs) możliwe jest stosowanie szybkiego protokołu wykluczającego 0/1h – oznaczenie stężenia troponiny I podczas pierwszej oceny pacjenta, następnie ponownie po 1 godzinie. Do rozpoznania ostrego zespołu wieńcowego wymagane jest zaobserwowanie wzrostu i/lub spadku stężenia troponiny I z przynajmniej jedną wartością przekraczającą wartość 99-tego percentyla górnej granicy normy (URL) przy współistnieniu klinicznych objawów niedokrwienia. Interpretacji wyniku należy zawsze dokonywać z uwzględnieniem całego kontekstu klinicznego – dotyczy to zarówno rozpoznania, jak i wykluczenia zawału serca.
Choroby i stany inne niż ostry zespół wieńcowy, w których mogą występować podwyższone stężenia troponin:
- Przewlekła niewydolność serca
- Ostra niewydolność serca lub zaostrzenie przewlekłej niewydolności serca
- Zatorowość płucna
- Przewlekłe ciężkie nadciśnienie płucne
- Zapalenie mięśnia sercowego
- Zapalenie osierdzia z płaszczowym uszkodzeniem warstwy ponadwsierdziowej serca
- Przełom nadciśnieniowy
- Tachy- lub bradyarytmie
- Choroby z naciekaniem miokardium (np. amyloidoza)
- Elektryczne uszkodzenie mięśnia sercowego:
-
- porażenie prądem
- kardiowersja zewnętrzna
- kardiowersja wewnętrzna, np, wyładowania ICD
- Mechaniczne uszkodzenie mięśnia sercowego:
-
- resuscytacja krążeniowo-oddechowa
- tępy uraz, np. przedniej ściany klatki piersiowej
- ablacja, biopsja endokardialna
- operacje kardiochirurgiczne
- Znaczny przerost mięśnia lewej komory serca
- Kardiotoksyczne działanie leków (głównie leki onkologiczne: adriamycyna, herceptyna, doksorubicyna, 5-fluorouracyl)
- Przewlekła niewydolność nerek (szczególnie w schyłkowym stadium)
- Ostre choroby neurologiczne (np. udar mózgu, krwotok podpajęczynówkowy)
- Posocznica
- Chorzy w stanie krytycznym, chorzy z hipotonią, niewydolnością oddechową, masywnym krwawieniem z przewodu pokarmowego
- Rozległe oparzenia (>30% powierzchni ciała)
- Znaczny wysiłek fizyczny
Przygotowanie do badania: Brak szczególnych wskazań. Na badanie można zgłaszać się w godzinach pracy laboratorium.
Czas oczekiwania na wynik: 2 godziny
