Panel stworzony do pogłębienia diagnostyki u pacjentów kwalifikowanych do rozpoczęcia immunoterapii swoistej (odczulania) na pyłki drzew i traw.
Skład panelu:
- Tymotka łąkowa (pyłki): rPhl p1, rPhl p5, rPhl p7, rPhl p12
- Brzoza (pyłki): rBet v1, rBet v2
- Bylica (pyłki): rArt v1
Tymotka łąkowa
Alergia na pyłek tymotki łąkowej jest najczęstszą przyczyną alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i spojówek. rPhl p1 i rPhl p5 to główne epitopy alergenu tymotki łąkowej, odpowiedzialne za wystąpienie objawów klinicznych u pacjentów. Wysokie stężenie IgE swoistego dla rPhl p1 i rPhl p5 jest wskazaniem do zastosowania odczulania na tymotkę łąkową. Pacjenci, u których wykryto swoiste p/ciała IgE wobec tych dwóch epitopów zdecydowanie lepiej odpowiadają na immunoterapię swoistą (odczulanie) w porównaniu do pacjentów, którzy nie są na nie uczuleni.
Phl p1
Phleum pratense 1 (Phl p1) jest uznawane za najistotniejszy alergen odpowiedzialny za objawy alergiczne po kontakcie z tymotką łąkową oraz trawami (Poaceae). Uczulenie na Phl p1 stwierdzono u 80% pacjentów z alergią na pyłek tych roślin.
Phl p1 jest nośnikiem reagujących krzyżowo determinant węglowodanowych (CCD). Obecność CCD w cząsteczce alergenów inhalacyjnych może prowadzić do syntezy przeciwciał IgE anty-CCD. W konsekwencji istnieje możliwość uzyskania wyników fałszywie dodatnich na alergeny zawierające CCD. U pacjentów uczulonych na tymotkę łąkową, z wysokim poziomem przeciwciał anty-CCD, dodatnie wyniki testów z alergenami źródłowymi zawierającymi CCD (bez oznaczenia sIgE w stosunku do poszczególnych komponent alergenowych) są częstym źródłem pomyłek diagnostycznych.
Wysokie stężenie IgE swoistego dla rPhl p1 jest wskazaniem do zastosowania odczulania na tymotkę łąkową. Pacjenci, u których wykryto swoiste p/ciała IgE wobec tych tego epitopu zdecydowanie lepiej odpowiadają na immunoterapię swoistą (odczulanie) w porównaniu do pacjentów, którzy nie są na nie uczuleni.
Phl p5
Phleum pratense 5 (Phl p5) jest głównym markerem uczulenia na tymotkę łąkową oraz trawy (Poaceae). Uczulenie na Phl p5 stwierdzono u 57% pacjentów z alergią na pyłek tych roślin. Wysokie stężenie IgE swoistego dla Phl p5 jest wskazaniem do zastosowania odczulania na tymotkę łąkową. Pacjenci, u których wykryto swoiste p/ciała IgE wobec tych tego epitopu zdecydowanie lepiej odpowiadają na immunoterapię swoistą (odczulanie) w porównaniu do pacjentów, którzy nie są na nie uczuleni.
Phl p5 wykazuje dużą homologię sekwencji aminokwasów w stosunku do Phl p6, dlatego przeciwciała IgE przeciw Phl p 5 mogą być przyczyną reakcji krzyżowych.
Phl p7
Phleum pratense 7 (Phl p7) jest białkiem należącym do polkalcyn. Alergen ten wykazuje reaktywność krzyżową z alergenami roślinnymi. Pacjenci uczuleni na ten epitop zgłaszają często objawy alergii po kontakcie z innymi alergenami o podobnej budowie, takimi jak: brzoza, olcha, bylica, kukurydza, pszenica.
Uczulenie na Phl p7 stwierdzono u 5% pacjentów z alergią na pyłek traw.
Wysokie stężenie IgE swoistego dla Phl p7 wskazuje na niskie prawdopodobieństwo skuteczności na immunoterapię swoistą (odczulanie).
Phl p12
Phleum pratense 12 (Phl p12) jest białkiem należącym do rodziny profilin. Alergia na ten epitop jest często związana z zespołem pyłkowo-pokarmowym. Alergen ten wykazuje dużą reaktywność krzyżową z wieloma alergenami roślinnymi i pokarmami pochodzenia roślinnego, np.: brzoza, bylica, ambrozja, słonecznik, lateks, pomidory, seler, marchew, ziemniaki, melon, arbuz, pomarańcze, kiwi, brzoskwinie, jabłko, banany, orzechy arachidowe, lakowe, włoskie, migdały, soja, kukurydza, pszenica.
Uczulenie na Phl p12 stwierdzono u 15% pacjentów z alergią na pyłek traw. Wysokie stężenie IgE swoistego dla Phl p12 wskazuje na niskie prawdopodobieństwo skuteczności na immunoterapię swoistą (odczulanie).
Brzoza
Pyłek brzozy jest główną przyczyną wiosennej alergii wziewnej w Europie. Głównym alergenem pyłku brzozy jest rBet v1, który odpowiada za wystąpienie objawów klinicznych. Wysokie stężenie IgE swoistego dla tego epitopu jest wskazaniem do zastosowania odczulania na pyłek brzozy. Pacjenci, u których wykryto swoiste p/ciała IgE wobec rBet v1 zdecydowanie lepiej odpowiadają na immunoterapię swoistą (odczulanie) w porównaniu do pacjentów, którzy nie są na niego uczuleni. Ponadto zaobserwowano, że ci pacjenci zgłaszają często objawy alergii po kontakcie z innymi alergenami o podobnej budowie:
- wziewnymi, np.:
- pyłek: olchy ,leszczyny, dębu
- pokarmowymi, np.:
- jabłko, gruszka, brzoskwinia, truskawka, orzech laskowy, włoski, ziemny, migdał, marchewka, seler, pietruszka, ziemniak
Alergia na brzozę związana jest bardzo często z tzw. zespołem alergii jamy ustnej (ang. OAS, Oral Allergy Syndrome), czyli wystąpieniem u osób uczulonych na pyłek brzozy lokalnych reakcji w obrębie jamy ustanej (mrowienie ust, gardła, obrzęk warg i języka, chrypka) po spożyciu niektórych warzyw i owoców. Przyczyną tego zjawiska jest krzyżowa reakcja przeciwciał wyprodukowanych pierwotnie przeciwko pyłkowi brzozy (Bet v1) z innymi alergenami roślinnymi o podobnej budowie, np. alergenami jabłka, gruszek, brzoskwiń, pomidorów, orzeszków ziemnych (odpowiednikiem Bet v1 jest Ara h8). Gotowanie tych produktów przed spożyciem powoduje całkowite wyeliminowanie lub znaczącą redukcję objawów OAS.
rBet v2 jest bardzo rzadko związany z pojawieniem się objawów klinicznych u pacjenta, w przypadku gdy wykryto przeciwciała jedynie wobec tego epitopu. Zazwyczaj jeśli objawy wystąpią, to wskazuje że pierwotną przyczyną rekacji alergicznej jest uczulenie na inny alergen i podobnej budowie. Ponadto pacjenci, u których wykryto swoiste przeciwciała IgE wobec rBet v2, mają mniejsze szanse na powodzenie immunoterapii swoistej (odczulania) na pyłek brzozy.
Bylica
Bylica pospolita (Artemisia vulgaris L.) to bardzo popularny w całej Europie chwast wiatropylny. W Polsce stanowi jeden z najważniejszych alergenów pyłkowych w Polsce. Jest odpowiedzialna za większość objawów alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i spojówek w okresie od połowy lipca do połowy września. Na chwilę obecną zidentyfikowano kilka alergenów pyłku bylicy, przy czym większość chorych reaguje na alergen Art v 1.
Uczulenie na pyłek bylicy może być przyczyną wystąpienia zespołu pyłkowo-pokarmowego z manifestacją systemową – zespół seler-bylica-przyprawy korzenne. Na obecną chwilę nie wykryto, który konkretnie alergen bylicy jest odpowiedzialny za indukcję objawów w tym zespole.
Osoby uczulone na pyłek bylicy pospolitej powinny unikać spożywania miodów wielokwiatowych (pochodzących z sierpniowego oblotu pszczół) i spadziowych. W badaniach miodów liczba ziaren pyłku bylicy przekraczała nawet 2000 ziaren/10 g miodu. U ok. 80% chorych po spożyciu miodu zaobserwowano bóle brzucha, biegunkę, świąd skóry oraz objawy ze strony dróg oddechowych.
Art v 1
Art v1 to glikoproteina należąca do rodziny defensyn roślinnych. Jest uznawana za najistotniejszy alergen odpowiedzialny za objawy alergiczne po kontakcie z bylicą pospolitą. Uczulenie na Art v1 stwierdzono u 79-95% pacjentów z alergią na pyłek tej rośliny.
Art v1 jest alergenem połączonym z O-glikanem (CCD). Przeciwciała przeciwko O-glikanom nie są wykrywalne przy pomocy standardowego antygenu MUXF3. CCD są szeroko rozpowszechnione w świecie roślinnym. Obecność CCD w cząsteczce alergenów inhalacyjnych może prowadzić do syntezy przeciwciał IgE anty-CCD. W konsekwencji istnieje możliwość uzyskania wyników fałszywie dodatnich na alergeny zawierające CCD. U pacjentów uczulonych na bylicę, z wysokim poziomem przeciwciał anty-CCD, dodatnie wyniki testów z alergenami źródłowymi zawierającymi CCD (bez oznaczenia sIgE w stosunku do poszczególnych komponent alergenowych) są częstym źródłem pomyłek diagnostycznych.
Osoby uczulone na pyłek bylicy pospolitej powinny unikać spożywania miodów wielokwiatowych (pochodzących z sierpniowego oblotu pszczół) i spadziowych. W badaniach miodów liczba ziaren pyłku bylicy przekraczała nawet 2000 ziaren/10 g miodu. U ok. 80% chorych po spożyciu miodu zaobserwowano bóle brzucha, biegunkę, świąd skóry oraz objawy ze strony dróg oddechowych.
Ponadto uczulenie na Art v1 może być związane z wystąpieniem reakcji anafilaktycznej po spożyciu ziaren słonecznika oraz rumianku.
Ocena pasków testowych wykonywana jest za pomocą programu komputerowego Biocheck Image Software.
Test pozwala wykryć bardzo niskie stężenia przeciwciał, co umożliwia lekarzowi wczesne wykrycie choroby i wdrożenia leczenia mającego na celu zatrzymać tzw. „marsz alergii”.
Test podaje wynik wyrażony ilościowo. Każdy parametr oceniany jest indywidualnie. Wynik podawany jest w międzynarodowej jednostce (kU/l), przyporządkowany do klasy od 0-6 (skala RAST) oraz dodatkowo przedstawiony graficznie.
Przygotowanie do badania: Badanie może być wykonywane w każdym wieku, zarówno niemowlętom jak i osobom starszym. Do analizy potrzebna jest niewielka ilość krwi. Na badanie można zgłaszać się cały dzień. Testy nie wymaga specjalnego przygotowania tj. odstawienia leków czy bycia na czczo. W przeciwieństwie do testów skórnych, można go wykonać nawet pomimo rozległego zapalenia skóry (np. pokrzywki, wyprysku).
Czas oczekiwania na wynik: 2 dni robocze
