TSH czyli hormon tyreotropowy produkowany jest przez przysadkę mózgową. Jego poziom jest zależny od stężenia hormonów wydzielanych przez tarczycę: trojjodotyroniny-T3 i tyroksyny-T4 oraz  ich wolnych frakcji FT3 i FT4. Przy nadmiarze wyżej wymienionych hormonów tarczycy stężenie TSH maleje, przy niedoborze – wzrasta. Wydzielanie tego hormonu jest również hamowane przez somatostatynę i dopaminę, natomiast pobudzane przez tyreoliberynę, a także stres i zimno.

TSH powoduje zwiększenie masy tarczycy (poprzez zwiększenie wielkości i ilości tarczycowych komórek pęcherzykowych), zwiększenie przepływu krwi przez ten narząd oraz stymuluje produkcję i wydzielanie hormonów tarczycy – T3 i T4.

Podwyższone wartości  TSH w krwi obwodowej wiążą się z niedoczynnością tarczycy (hipotyreoza), a obniżone stężenia TSH z nadczynnością tarczycy (hipertyreoza). Istotnym  celem oznaczania poziomu tego hormonu jest diagnostyka subklinicznych (bezobjawowych) postaci chorób tarczycy. W takich przypadkach  stwierdzane są już nieprawidłowe stężenia TSH przy jeszcze prawidłowych stężeniach wolnych frakcji hormonów tarczycy – FT3 i FT4.

Objawy sugerujące zaburzenia czynności tarczycy:

Nadczynność (hipertyreoza):

  • Chudnięcie pomimo zwiększonego łaknienia
  • Uczucie kołatania serca
  • Uczucie gorąca
  • Wzmożone pragnienie
  • Wzmożona pobudliwość emocjonalna
  • Drżenia mięśniowe
  • Biegunki
  • Zaburzenia miesiączkowania

Niedoczynność (hipotyreoza):

  • Osłabienie, senność
  • Spowolnienie psychoruchowe
  • Nadwrażliwość na zimno
  • Obrzęki
  • Suchość skóry
  • Wypadanie włosów
  • Zaparcia
  • Zaburzenia miesiączkowania

 

Nadczynność tarczycy dotyczy około 1–1,5% społeczeństwa. Najczęściej jest ona związana z chorobą Gravesa-Basedowa. Nadczynność tarczycy może ujawnić się w każdym wieku, ale najbardziej predysponują do niego 3 okresy w życiu: okres pokwitania, menopauzy oraz ciąży.

Niedoczynność tarczycy jest najczęstszą chorobą gruczołu tarczowego. Szacuje się, że dotyczy ona około 2% społeczeństwa. Częstość występowania wzrasta wraz z wiekiem. Czynniki predysponujące do wystąpienia niedoczynności gruczołu nie są do końca poznane. Wiadomo jednak, że duży wpływ ma wystąpienie zapalenie tarczycy typu Hashimoto.

Badanie poziomu TSH powinno być badaniem pierwszego rzutu u chorych z objawami nadczynności lub niedoczynności tarczycy oraz testem przesiewowym w grupach zwiększonego ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności tarczycy.

Osoby ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń tarczycy:

  • Osoby ze schorzeniami autoimmunologicznymi
  • Osoby posiadające krewnych pierwszego stopnia z chorobami tarczycy
  • Osoby z przebytymi zabiegami operacyjnymi lub naświetlaniem okolicy szyi
  • Kobiety po 50 roku życia
  • Wszyscy dorośli z nowo rozpoznanymi zaburzeniami profilu lipidowego

Obniżone poziomy TSH mogą wystąpić u osób, które się głodzą lub są w podeszłym wieku, a także w ostrych zespołach psychiatrycznych.

 

Przygotowanie do badania: Pacjent musi być na czczo. Na badanie należy się zgłosić między 7:00 a 10:00 rano.

Niektóre leki takie jak rezerpina, interferon α, metoklopramid, amidaron, fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, rifampicyna, estrogeny, heroina, metadon, lit i jod powodują wzrost TSH. Stosowanie leków takich jak bromokryptyna, lewodopa, glikokortykosterydy i salicylany mogą obniżać poziomy TSH. Podczas rejestracji na badanie należy poinformować o stosowanych lekach i preparatach farmaceutycznych.

Czas oczekiwania na wynik: 1 dzień roboczy

 

« Wróć do listy terminów
Newsletter

Newsletter

Zapisz się do Naszej listy kontaktowej, aby raz w tygodniu otrzymywać aktualności z Naszej strony, oraz informacje o najnowszych Promocjach!

Dziękujemy za zapisanie się do Neszego Newslettera!